Vertaling van een artikel van www.catholicherald.co.uk ; vrij op het internet.
Ik heb recent verwezen naar de '50 dingen die ik leerde in mijn eerste 50 jaar', een boek van Patrick Madrid. En ik vond het zo leesbaar en vol interessante reflecties gebaseerd op ervaringen, dat ik er nog op wil terugkomen.
Madrid vertelt dat hij als full-time Katholiek apologist, een lezing moest geven over het Katholiek geloof, en in het publiek was er een mormoon die vroeg om hem even te spreken. Tijdens dat gesprek, dat ging over de Eucharistie en het Heilig Sacrament in het tabernakel, merkte de mormoon op 'Ik denk niet dat de meeste katholieken geloven wat je net zei over de Eucharistie'.
Madrid begreep het niet meteen en dacht 'Als Katholiek zal ik toch wel een heel stuk beter weten dan een mormoon, wat Katholieken geloven, zeker over iets zo centraal ... als de Eucharistie.' En toen legde de mormoon uit dat hij op tal van Katholieke huwelijken was geweest en andere Katholieke Missen 'en de Katholieken die ik daar zag gaven me zeker niet de indruk dat ze geloofden wat jij net zei dat Jezus in de Eucharistie aanwezig is'.
En verder: 'Ik heb al Katholieken gezien die ter communie gingen terwijl ze kauwgom aan het eten waren ... En veel Katholieken kijken enorm verveeld. Ik zie er soms die naar elkaar staan wuiven terwijl ze ter communie gaan.' Zelfs na de Communie 'kijken ze ongeïnteresseerd en onverschillig.'
Natuurlijk begon Madrid zich nogal ongemakkelijk te voelen, realiserend dat wat de mormoon beschreef inderdaad dikwijls gebeurd en dat het 'algemeen gebrek aan respect voor de Echte Aanwezigheid van Christus in het Heilig Sacrament dat voortkomt uit een gebrek aan geloof dat Hij werkelijk aanwezig is - eigenlijk maar al te waar is'.
De mormoon herhaalde zijn eerdere opmerking en zei 'Ik wil niet onrespectvol zijn hoor, maar ik geloof gewoon niet dat veel Katholieken geloven wat je hierover zegt.' Maar wat hij daarna zei was eigenlijk nog veel erger: 'Als ik geloofde wat jij gelooft ... Als ik echt geloofde dat het werkelijk God zelf is en niet zo maar een symbool, dan zou ik plat op mijn buik vallen en me klein maken voor Hem. Ik zou overwonnen worden door eerbied en aanbidding. En ik heb nog nooit een Katholiek zoveel respect zien hebben. Dus ... denk ik dat ze het niet geloven.'
Madrid besluit dat de mormoon 'een verschrikkelijke waarheid had gesproken en met zo een verwoestende duidelijkheid dat ik aan niets anders meer kon denken tijdens ons gesprek'.
De 'levensles' die hij leerde was dat Katholieken niet steeds de anderen opvoeden en evangeliseren; zeker ' je kan ook ont-opvoeden, ontmoedigen en de-evangeliseren zonder maar te proberen ... gewoon door de gemakzucht en de luiheid en laksheid en on gebrek aan eerbied voor het Heilige.'
Op het eind van ieder hoofdstuk voegt Madrid steeds een passende passage van het Evangelie toe die past bij de 'les' die hij leerde. Hier is het 'Laat ons God een passende eredienst brengen, met eerbied en bewondering' (cfr Heb 12:28). De opmerkingen van de mormoon zijn ook een wake-up call voor mij. Ik heb mensen buiten de Kerk hetzelfde punt horen maken: 'Als jullie Katholieken echt zouden geloven wat ge zegt dat ge doet ... ' Wat we zeggen te geloven is fantastisch. Eerbied en aandacht bij de Mis zouden ons moeten behouden om er een wekelijke routine-oefening van te maken.
door Francis Phillips, 16-06-2016.
------
Ja, voor wie werkelijk gelooft in de Eucharistie is het naar buiten treden met de Heer in een processie het hoogste goed. Het vervult met vreugde en moed te weten dat men God zelf laat zien aan de medebewoners van een gemeenschap, en dat men de hele gemeenschap waar men deel van uitmaakt laat zien aan God.
Al te vaak wordt dat hier in Vlaanderen beschreven als iets dat 'we 50 jaar geleden achter ons hebben gelaten'. Maar het is gewoon de essentie van ons Katholiek geloof. Als je het geloof in de werkelijke aanwezigheid van Christus in de Eucharistie weglaat, dan hou je met de beste wil hoogstens nog een protestantse gemeenschap over, en dat begint ook al snel te vervelen.
Is dat ook niet -alleszins voor een deel - de grond van het drama dat we aan het aanschouwen zijn in Brussel met de opheffing van de Priesterbroederschap van de Heilig Apostelen? Te veel nadruk op de waarheid van Gods aanwezigheid in de Eucharistie en dus het feit dat God in de geschiedenis van de mens binnentreedt en Zijn beloftes houdt, wordt niet gewaardeerd door mensen die hun geloof kwijt zijn. Merkwaardig dat men ook het zelfde argument bovenhaalt: 'dat [beeld van het priesterschap] is iets dat we 50 jaar geleden achter ons hebben gelaten'.
Neen het geloof in de Eucharistie is de essentie van het Katholieke geloof, wie dat niet meer gelooft heeft zelf de Katholieke Kerk verlaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten