Zij zijn niet van de wereld, zoals Ik niet van de wereld ben. (Joh 17, 16.)
Ik begrijp dat de Katholieken van vandaag moeten realistisch zijn en dus zich in praktisch opzicht wel moeten aanpassen aan hun verminderde maatschappelijke invloed en beperktere financiële middelen. Dat wil echter niet zeggen dat we als Katholieken niet constant op een vreedzame manier werken en streven naar een volledig Katholieke samenleving, doordesemd door Jezus Christus; kortom meewerken aan de 'Stad van God' zoals St Augustinus die voor ogen stond. De wereld is voor de Katholiek wel degelijk een andere realiteit als de Stad van God op aarde.
Een andere, toch wel heel bijzondere kijk op de realiteit is de vaststelling van de primaat dat 'terreurdaden niet hun oorsprong hebben in religie, maar in het gevoel van jongeren dat ze zich uitgesloten voelen'. Allicht is de primaat niet onfeilbaar in zijn politieke en sociologische opvattingen. Maar dat er geen intrinsiek kwaad en geweld ligt in de islam, is een opvatting die eerder als 'politiek-correct' kan omschreven worden, dan gestoeld op de realiteit. De duidelijke vraag die Benedictus XVI stelde aan de islam, of die religie zich wel wilde verspreiden zonder geweld, heeft geen antwoord gekregen (tenzij dan een erg gewelddadig).
Als Katholieken geloven we dat het heil en de verlossing voor iedere mens doorheen de Katholieke Kerk komt, het zich 'accommoderen' aan de heersende multiculturele gedachte, is niet alleen een buiging naar de wereld toe, het is vooral een nalatigheid ten opzichte van onze broeders en zusters die het Evangelie en de heilwerkende boodschap van Jezus Christus nog niet kennen.
Uit dit interview spreekt een goedsprekerij van de problemen die de islam en liberale secularisatie met zich meebrengt, en een onwil tot evangelisatie naar de anderen in onze maatschappij. Of zoals het reeds in Dominus Iesus (de Verklaring door de Congregatie van de Geloofsleer van St Johannes Paulus II in 2000) klinkt: 'De voortdurende missionaire verkondiging van de Kerk wordt tegenwoordig bedreigd door relativistische theorieën, die het religieuze pluralisme niet slechts de facto, maar ook de iure (of in principe) willen rechtvaardigen.'
De Kerk leert iets heel anders dan naar voor komt uit het interview van de primaat. We lezen in Dominus Iesus: "Vooral moet vast geloofd worden, dat de "pelgrimerende Kerk noodzakelijk is ter zaligheid. Christus alleen immers is de Middelaar en de weg naar het heil en in de Kerk, die zijn lichaam is, komt Hij onder ons tegenwoordig. Hijzelf heeft uitdrukkelijk de noodzakelijkheid van het geloof en het doopsel afgekondigd en daardoor de noodzakelijkheid van de Kerk bevestigd, waarin de mensen door de poort van het doopsel binnengaan." Deze leer mag niet tegenover de algemene heilswil van God gezet worden.
In plaats van op te roepen tot relativisme en meewerking met de seculiere staat - verpakt in sociologische theorietjes - zou het wel erg gepast zijn om een evangelisatie aan te kondigen naar de 'mensen die afstand hebben genomen van de Kerk', naar de agnosten en naar de moslims. Kunnen we trouwens de mededeling dat 'een groot deel van de bevolking het geloof heeft behouden', niet gewoon wegzetten als wensdenkerij? Of zou de Kathedraal van Mechelen altijd vol zitten?
Kortom, in een tijd waarin het in de mode is om dubia te formuleren zou ik deze voorstellen voor de primaat: Gelooft u nog in de uniekheid van de Katholieke Kerk? (en de daaruit volgende plicht tot evangelisatie)
------------------------
'Deze geloofswaarheid neemt niets weg van het feit dat de Kerk de godsdiensten van de wereld beziet met oprechte eerbied, maar sluit tegelijkertijd radicaal de mentaliteit van indifferentisme uit, die "doordrongen is van een religieus relativisme, dat leidt tot de mening dat 'de ene religie even veel waard is als de andere'". '
Dominus Iesus; 2000
Geen opmerkingen:
Een reactie posten