Allerheiligen 1 november 2018:
8u St Rochus, paterskerk
9u St Rochus, paterskerk
9,30 St Martinus
10 Basiliek Virga Jesse
10,3 St Catharina
11 Kathedraal
11 H Hart
11 St Rochus, paterskerk
18 Kathedraal (?; volgens kerk en leven)
18,3 St Rochus, paterskerk
Allerzielen 2 november 2018:
7,3 St Rochus, paterskerk
8,3 St Rochus, paterskerk
18,3 Kathedraal
18,3 St Rochus, paterskerk
dinsdag 31 oktober 2017
Donderdag 2 november: Aanbidding om 15 uur.
Op Allerzielen is er aanbidding van 15 tot 16 uur in de St QuintinusKathedraal.
Vandaag 31 oktober, herdenken sommigen de protestantse revolutie en afscheuring van de Katholieke Kerk. Laat ons bidden rond het Allerheiligste Sacrament, dat de protestantse gemeenschappen mogen terugkeren tot de Kerk.
 |
| Aanbidding in de Basiliek. |
Vandaag 31 oktober, herdenken sommigen de protestantse revolutie en afscheuring van de Katholieke Kerk. Laat ons bidden rond het Allerheiligste Sacrament, dat de protestantse gemeenschappen mogen terugkeren tot de Kerk.
zondag 29 oktober 2017
Dominus Iesus: St Johannes Paulus over uniciteit van de Heilbrengende Katholieke Kerk. .
Bij de herdenking van 500 jaar afscheuring van de Katholieke Kerk, dit stukje uit Dominus Iesus:
De voortdurende missionaire verkondiging van de Kerk wordt tegenwoordig bedreigd door relativistische theorieën, die het religieuze pluralisme niet slechts de facto, maar ook de iure (of in principe) willen rechtvaardigen. Als gevolg daarvan worden waarheden beschouwd als achterhaald, zoals bijvoorbeeld het definitieve en volledige karakter van de openbaring van Jezus Christus, de aard van het christelijke geloof in verhouding tot de innerlijke overtuiging in de andere religies, de inspiratie van de boeken van de Heilige Schrift, de personele eenheid tussen het eeuwige Woord en Jezus van Nazareth, de eenheid van de heilsorde van het vleesgeworden Woord en de Heilige Geest, de uniciteit en de heilbrengende universaliteit van Jezus Christus, de universele bemiddeling van het heil door de Kerk, de onscheidbaarheid - zij het in onderscheid - tussen het rijk van God, het rijk van Christus en de Kerk, de subsistentie van de ene Kerk van Christus in de katholieke Kerk.
...
De gelovigen zijn ertoe gehouden te belijden dat er een historische, in de apostolische opvolging gewortelde continuïteit bestaat tussen de door Christus gestichte en de katholieke Kerk: "Dit is de enige Kerk van Christus. (...) Onze Verlosser heeft haar, na zijn verrijzenis, aan Petrus als herder toevertrouwd . Aan hem en aan de andere apostelen heeft Hij haar uitbreiding en leiding opgedragen
Deze Kerk, in deze wereld ingesteld en uitgebouwd als een maatschappij, bevindt zich (subsistit) in de katholieke Kerk, die door de opvolger van Petrus en de met hem verenigde bisschoppen wordt bestuurd."
Met de term "subsistit in" wilde het Tweede Vaticaans Concilie twee leerstellingen met elkaar in overeenstemming brengen: aan de ene kant, dat de Kerk van Christus ondanks de verdeeldheden die onder christenen bestaan, volledig slechts in de katholieke Kerk voortgaat te bestaan, en aan de andere kant, "dat er ook buiten haar schoot meerdere bestanddelen van heiliging en waarheid te vinden zijn", namelijk in de Kerken en kerkelijke Gemeenschappen, die niet in volledige gemeenschap met de katholieke Kerk zijn.
De betrekking tot deze Kerken en kerkelijke Gemeenschappen moet men eraan vasthouden dat "zij hun werkzaamheid juist ontlenen aan de volheid van genade en waarheid die aan de katholieke Kerk is toevertrouwd".
De Kerken, die weliswaar niet in volledige gemeenschap met de katholieke Kerk staan, maar door zeer nauwe banden, zoals de apostolische opvolging en de geldige Eucharistie, met haar verbonden blijven, zijn echte deelkerken.
"Daarom mogen de christengelovigen zich niet voorstellen dat de Kerk van Christus niets anders is dan een soort optelsom van Kerken en kerkelijke Gemeenschappen - weliswaar gescheiden, maar in zekere zin nog één; het staat hun geenszins vrij aan te nemen dat de Kerk van Christus momenteel nergens meer waarlijk bestaat, maar alleen als een doel zou zijn te beschouwen, dat alle Kerken en Gemeenschappen moeten zoeken."
In werkelijkheid "bestaan de elementen van deze reeds gegeven Kerk in hun hele volheid in de katholieke Kerk en nog zonder deze volheid in de andere Gemeenschappen".
Daarom "zijn deze afgescheiden Kerken en Gemeenschappen, ook al hebben zij vanuit onze geloofsovertuiging tekorten, van gewichtige betekenis in het heilsmysterie. De Geest van Christus weigert immers niet ze te gebruiken als heilsmiddelen, die hun kracht juist ontlenen aan de volheid van genade en waarheid, die aan de katholieke Kerk is toevertrouwd."
De ontbrekende eenheid onder de christenen is zeker een wonde voor de Kerk; maar niet in die zin, dat haar eenheid niet zou bestaan, maar, "voor zover zij haar belet, haar universaliteit in de geschiedenis volledig te verwezenlijken".
De voortdurende missionaire verkondiging van de Kerk wordt tegenwoordig bedreigd door relativistische theorieën, die het religieuze pluralisme niet slechts de facto, maar ook de iure (of in principe) willen rechtvaardigen. Als gevolg daarvan worden waarheden beschouwd als achterhaald, zoals bijvoorbeeld het definitieve en volledige karakter van de openbaring van Jezus Christus, de aard van het christelijke geloof in verhouding tot de innerlijke overtuiging in de andere religies, de inspiratie van de boeken van de Heilige Schrift, de personele eenheid tussen het eeuwige Woord en Jezus van Nazareth, de eenheid van de heilsorde van het vleesgeworden Woord en de Heilige Geest, de uniciteit en de heilbrengende universaliteit van Jezus Christus, de universele bemiddeling van het heil door de Kerk, de onscheidbaarheid - zij het in onderscheid - tussen het rijk van God, het rijk van Christus en de Kerk, de subsistentie van de ene Kerk van Christus in de katholieke Kerk.
...
De gelovigen zijn ertoe gehouden te belijden dat er een historische, in de apostolische opvolging gewortelde continuïteit bestaat tussen de door Christus gestichte en de katholieke Kerk: "Dit is de enige Kerk van Christus. (...) Onze Verlosser heeft haar, na zijn verrijzenis, aan Petrus als herder toevertrouwd . Aan hem en aan de andere apostelen heeft Hij haar uitbreiding en leiding opgedragen
. Haar heeft Hij voor eeuwig opgericht als pijler en grondslag van de waarheid
De betrekking tot deze Kerken en kerkelijke Gemeenschappen moet men eraan vasthouden dat "zij hun werkzaamheid juist ontlenen aan de volheid van genade en waarheid die aan de katholieke Kerk is toevertrouwd".
Er is dus één enige Kerk van Christus, die in de katholieke Kerk blijft bestaan (subsisteert) en die door de opvolger van Petrus en door de bisschoppen in gemeenschap met hem, wordt geleid.
De Kerken, die weliswaar niet in volledige gemeenschap met de katholieke Kerk staan, maar door zeer nauwe banden, zoals de apostolische opvolging en de geldige Eucharistie, met haar verbonden blijven, zijn echte deelkerken.
Daarom is de Kerk van Christus ook in deze Kerken aanwezig en werkzaam, ofschoon zij niet de volledige gemeenschap met de katholieke Kerk hebben, in zoverre zij de katholieke leer over het primaat niet aanvaarden, dat de bisschop van Rome volgens Gods wil objectief bezit en over de hele Kerk uitoefent.
De kerkelijke Gemeenschappen daarentegen, die het geldige bisschopsambt en de oorspronkelijke en volledige werkelijkheid van het eucharistische mysterie niet bewaard hebben zijn geen Kerken in de eigenlijke betekenis; degenen die in deze Gemeenschappen zijn gedoopt, zijn echter door het doopsel bij Christus ingelijfd en staan dus in een zekere, zij het niet volkomen, gemeenschap met de Kerk.
Het Doopsel is immers gericht op de volledige ontplooiing van het leven in Christus door de volledige geloofsbelijdenis, de Eucharistie en de volle gemeenschap in de Kerk.
"Daarom mogen de christengelovigen zich niet voorstellen dat de Kerk van Christus niets anders is dan een soort optelsom van Kerken en kerkelijke Gemeenschappen - weliswaar gescheiden, maar in zekere zin nog één; het staat hun geenszins vrij aan te nemen dat de Kerk van Christus momenteel nergens meer waarlijk bestaat, maar alleen als een doel zou zijn te beschouwen, dat alle Kerken en Gemeenschappen moeten zoeken."
De ontbrekende eenheid onder de christenen is zeker een wonde voor de Kerk; maar niet in die zin, dat haar eenheid niet zou bestaan, maar, "voor zover zij haar belet, haar universaliteit in de geschiedenis volledig te verwezenlijken".
vrijdag 27 oktober 2017
Kardinaal Muller
'Sommigen geloven dat de paus vandaag onfeilbaar is in al zijn private uitlatingen, maar wanneer de pausen doorheen de geschiedenis het Katholieke Geloof hebben verwoord en neergeschreven, dan vinden ze dat feilbaar. '
Kardinaal Müller, 2017
Het Vaticaan heeft een commissie ingesteld om de communicatiestrategie van de Heilige Stoel te herzien. Als jij advies kon geven aan paus Franciscus over journalisme van vandaag, wat zou je aanraden?
Stop met spreken.
Milo Yiannopoulos, 2017
Kardinaal Müller, 2017
Het Vaticaan heeft een commissie ingesteld om de communicatiestrategie van de Heilige Stoel te herzien. Als jij advies kon geven aan paus Franciscus over journalisme van vandaag, wat zou je aanraden?
Stop met spreken.
Milo Yiannopoulos, 2017
dinsdag 24 oktober 2017
Kardinaal Sarah: Iedere natie heeft het recht om onderscheid te maken tussen vluchtelingen en economische migranten
vertaling van de Catholic Herald
Kardinaal Sarah zei ook dat Europa een 'stille apostasie' aan het ondergaan was door haar verwerpen van haar Christelijke wortels.
Iedere natie heeft het recht om een verschil te maken tussen echte vluchtelingen en economische migranten die de cultuur van de natie niet delen, zei kardinaal Sarah.
De Afrikaanse kardinaal merkte op dat Polen, waar hij sprak voor de Europa Christi conferentie, de 'logica' van migranten-verdeling die 'sommige mensen willen opleggen' verwerpt.
In een commentaar van het Poolse magazine Gosc, voegde kardinaal Sarah toe dat hoewel iedere migrant een mens is en dus respect verdient, dat de situatie veel complexer wordt als ze van een andere cultuur of andere religie zijn, en het algemeen goed van de natie in gevaar brengen.
Wereldleiders hebben niet het recht om het 'recht van iedere natie om een onderscheid te maken tussen politieke en religieuze vluchtelingen' die gedwongen wordt zijn land te ontvluchten en 'economische migranten die van residentieplaats wil veranderen' zonder zich aan de nieuwe cultuur aan te passen waarin hij wil leven.
"De ideologie van het liberale individualisme promoot het mixen, dat er op uit is om de natuurlijke grenzen van naties en culturen te eroderen, en leidt tot een post-nationale en een-dimensionele wereld waar het enige waar het nog om draait consumptie en productie zijn' aldus kardinaal Sarah.
Als een echo van paus Franciscus, herhaalt de kardinaal dat Europese naties hun verantwoordelijkheid moeten nemen ook voor die naties waar ze deel hebben genomen aan hun destabilisatie, maar dat wil niet zeggen dat ze zichzelf moeten veranderen door massa-immigratie.
Kardinaal Sarah betreurde ook de secularisatie van Europa, zeggend dat het continent in een onvoorafgaande civilisatie-crisis is in de laatste twee eeuwen. Beginnend met Friedrich Nietzsche's woorden 'God is dood, en we hebben hem vermoord'.
'Europa is sindsdien in een diepe crisis die veroorzaakt wordt door, onder andere, atheïstische ideologiën, en verzinkt nu in nihilisme'.
Kardinaal Sarah zei dat na de instorting van de USSR, toen vele naties hun vrijheid en democratie herwonnen, het leek alsof er een nieuwe, positieve periode was begonnen voor Europa.
Maar, de Europese Unie besloot om zich niet terug te richten op de Christelijke wortels van het continent, maar begon haar instellingen te bouwen op abstracties zoals de vrije-markt, gelijkheid van individuen, en individualistische 'mensenrechten'.
Dat was een vergissing, zei kardinaal Sarah, omdat alle wetten gebaseerd zouden moeten zijn op het concept van de menselijke waardigheid, die alleen komt van God.
'Europa, dat gebouwd werd op het geloof in Christus, is nu afgesneden van haar Christelijke wortels, en is nu in een periode van stille apostasie'.
---------
Dank U, kardinaal Sarah.
De commentaren van kardinaal Sarah staan in schril contrast met de brief voor de dag van de migranten, die vanuit het Vaticaan werd geproduceerd, maar nergens het onderscheid maakt tussen migranten en vluchtelingen. Meer zelfs, de brief schakelt zelf illegalen op hetzelfde niveau als vervolgde christenen.
De Vaticaanse brief voor de wereld-dag van de migranten is volledig doordrongen door wat kardinaal Sarah 'de ideologie van het liberaal individualisme' noemt. Tot op het punt dat het Europa volledig ontwricht.
Goed dat er kardinalen zijn die een andere kant op wijzen, en dus aantonen dat de rede het Katholieke geloof nog niet verlaten heeft, maar vooral dat de Katholieke Kerk geen politieke lobbygroep is maar bestaat om God eer te bewijzen.
De officiële brief van het Vaticaan over de totale collaboratie aan massa-immigratie van moslims is een groter schandaal als de vermeende stilte van het Vaticaan tijdens de tweede wereldoorlog.
Alsof de Christelijke Franken de Noormannen met open armen en open poorten hadden moeten ontvangen, en Thor hadden moeten laten aanbidden in Parijs in plaats van Christus ...
-----
interview met Milo Yiannopoulos:
Het Vaticaan heeft een commissie ingesteld om de communicatiestrategie van de Heilige Stoel te herzien. Als jij advies kon geven aan paus Franciscus over journalisme van vandaag, wat zou je aanraden?
Stop met spreken.
Kardinaal Sarah zei ook dat Europa een 'stille apostasie' aan het ondergaan was door haar verwerpen van haar Christelijke wortels.
Iedere natie heeft het recht om een verschil te maken tussen echte vluchtelingen en economische migranten die de cultuur van de natie niet delen, zei kardinaal Sarah.
De Afrikaanse kardinaal merkte op dat Polen, waar hij sprak voor de Europa Christi conferentie, de 'logica' van migranten-verdeling die 'sommige mensen willen opleggen' verwerpt.
In een commentaar van het Poolse magazine Gosc, voegde kardinaal Sarah toe dat hoewel iedere migrant een mens is en dus respect verdient, dat de situatie veel complexer wordt als ze van een andere cultuur of andere religie zijn, en het algemeen goed van de natie in gevaar brengen.
Wereldleiders hebben niet het recht om het 'recht van iedere natie om een onderscheid te maken tussen politieke en religieuze vluchtelingen' die gedwongen wordt zijn land te ontvluchten en 'economische migranten die van residentieplaats wil veranderen' zonder zich aan de nieuwe cultuur aan te passen waarin hij wil leven.
"De ideologie van het liberale individualisme promoot het mixen, dat er op uit is om de natuurlijke grenzen van naties en culturen te eroderen, en leidt tot een post-nationale en een-dimensionele wereld waar het enige waar het nog om draait consumptie en productie zijn' aldus kardinaal Sarah.
Als een echo van paus Franciscus, herhaalt de kardinaal dat Europese naties hun verantwoordelijkheid moeten nemen ook voor die naties waar ze deel hebben genomen aan hun destabilisatie, maar dat wil niet zeggen dat ze zichzelf moeten veranderen door massa-immigratie.
Kardinaal Sarah betreurde ook de secularisatie van Europa, zeggend dat het continent in een onvoorafgaande civilisatie-crisis is in de laatste twee eeuwen. Beginnend met Friedrich Nietzsche's woorden 'God is dood, en we hebben hem vermoord'.
'Europa is sindsdien in een diepe crisis die veroorzaakt wordt door, onder andere, atheïstische ideologiën, en verzinkt nu in nihilisme'.
Kardinaal Sarah zei dat na de instorting van de USSR, toen vele naties hun vrijheid en democratie herwonnen, het leek alsof er een nieuwe, positieve periode was begonnen voor Europa.
Maar, de Europese Unie besloot om zich niet terug te richten op de Christelijke wortels van het continent, maar begon haar instellingen te bouwen op abstracties zoals de vrije-markt, gelijkheid van individuen, en individualistische 'mensenrechten'.
Dat was een vergissing, zei kardinaal Sarah, omdat alle wetten gebaseerd zouden moeten zijn op het concept van de menselijke waardigheid, die alleen komt van God.
'Europa, dat gebouwd werd op het geloof in Christus, is nu afgesneden van haar Christelijke wortels, en is nu in een periode van stille apostasie'.
---------
Dank U, kardinaal Sarah.
De commentaren van kardinaal Sarah staan in schril contrast met de brief voor de dag van de migranten, die vanuit het Vaticaan werd geproduceerd, maar nergens het onderscheid maakt tussen migranten en vluchtelingen. Meer zelfs, de brief schakelt zelf illegalen op hetzelfde niveau als vervolgde christenen.
De Vaticaanse brief voor de wereld-dag van de migranten is volledig doordrongen door wat kardinaal Sarah 'de ideologie van het liberaal individualisme' noemt. Tot op het punt dat het Europa volledig ontwricht.
Goed dat er kardinalen zijn die een andere kant op wijzen, en dus aantonen dat de rede het Katholieke geloof nog niet verlaten heeft, maar vooral dat de Katholieke Kerk geen politieke lobbygroep is maar bestaat om God eer te bewijzen.
De officiële brief van het Vaticaan over de totale collaboratie aan massa-immigratie van moslims is een groter schandaal als de vermeende stilte van het Vaticaan tijdens de tweede wereldoorlog.
Alsof de Christelijke Franken de Noormannen met open armen en open poorten hadden moeten ontvangen, en Thor hadden moeten laten aanbidden in Parijs in plaats van Christus ...
-----
interview met Milo Yiannopoulos:
Het Vaticaan heeft een commissie ingesteld om de communicatiestrategie van de Heilige Stoel te herzien. Als jij advies kon geven aan paus Franciscus over journalisme van vandaag, wat zou je aanraden?
Stop met spreken.
zondag 22 oktober 2017
Missiezondag
Fragment uit de lezing van E.P. Wallner op Sacra700 in juli 2017:
Wij Katholieken van Europa moeten ons
minderwaardigheidscomplex overwinnen! En we moeten van de jonge Kerken in
Afrika, Latijns-Amerika en Azië leren. Daadwerkelijk moet er een wederkerigheid
komen tussen de oude Kerken en de jonge Kerken: Waar onze Europese
missionarissen het Christendom hebben uitgezaaid, en waar we ook vandaag nog
helpen door onze materiële middelen - zoals de collectie van wereldmissiezondag
– worden we ook vandaag al geholpen: niet alleen omdat priesters uit de landen
van het Zuiden bij ons werken, maar ook, omdat er in de jonge Kerken voor ons
gebeden wordt. Ik ben erg ontroerd, dat in een school in Noord-Indië die door
Missio-Oostenrijk wordt gesteund, de 600 schoolmeisjes iedere dag s ’morgens
een tientje van de Rozenkrans bidden voor ‘de jonge mensen in Oostenrijk’.
Missie is nooit een eenrichtingsverkeer.
Op die manier gaan we hier in onze Europese situatie van
krimp niet een treurige teleurstelling verzinken, maar helpt het ons om de blik
op de vitale levendigheid van de jonge Kerken te houden, op hun
geloofsintensiteit en hun groei. De vreugdevolle boodschap van Jezus Christus, verovert
ook vandaag nog ‘witte vlekken’ op de wereldkaart, zo bijvoorbeeld in Mongolië
waar in 2016 de eerste inheemse priester gewijd mocht worden.
De Katholieken van Europa hebben dus een nieuwe houding
nodig, een nieuwe moed om het geloof te leven, om te getuigen en missionair te
verkondigen. Als ik voor jonge mensen spreek over ‘Missie’, dan heb ik altijd
maar een centraal aandachtspunt:
‘Ontwikkel een sterke persoonlijke relatie met Christus.
Laat Jezus uw beste vriend zijn, geef uw leven (door de handen van Maria) aan
Hem over.’
dinsdag 10 oktober 2017
Brief van Mgr Egan, bisschop van Portsmouth: Mensen brengen tot Jezus door Zijn Kerk.
De bisschop van Portsmouth (Verenigd Koninkrijk), Mgr Philip Egan, spreker op het symposium SACRA 700 (de lezing is nog te beluisteren op radiomaria.nl) heeft weer een hele mooie herderlijke brief geschreven, die ook voor ons relevant kan zijn:
Pastorale brief van de bisschop om voorgelezen te worden in alle kerken en kapellen van het bisdom Portsmouth op 24 september 2017, de 25ste zondag door het jaar.
Mensen naar Jezus brengen doorheen de Kerk.
Broeders en zusters,
Vandaag is het de 25ste zondag door het jaar, een dag van dankgebed voor de oogst, en ook het feest van OLV van Walsingham, en meteen mijn 5de wijdingsverjaardag als bisschop. Er is de laatste vijf jaar veel gebeurd, veel waar we God dankbaar voor kunnen zijn. Maar terwijl ik steeds meer de parochies en scholen, de priesters en de mensen, leer kennen, is er in mij ook door gebed en reflectie een visie gevormd van waar God wil dat ik de mensen van ons bisdom naar leidt in de volgende tien jaar, bouwend op alles wat daarvoor komt.
Dus hier zijn mijn hoop en aspiraties voor de toekomst als uw herder en pastor. Ze zijn opgebouwd rond vier prioriteiten.
Op de eerste plaats, missie en evangelisatie. In de voorbije tientallen jaren zijn we als Katholieken goed geweest in de catechese en 'sacramentalisering' maar heel wat minder effectief in evangeliseren en bekeren. 3,2 miljoen mensen wonen in het gebied van ons bisdom, waarvan 230 000 gedoopte Katholieken. Door vriendschap, woorden, diensten en voorbeeld, zend Jezus ons uit als zijn ambassadeurs. Hij wil dat wij contact hebben met al deze zielen zodat we zij het Evangelie kunnen horen, Hem ontmoeten in Zijn Kerk, geluk mogen vinden en op een dag ook de hemel bereiken. Denk er zo over: de Heilige Geest is voor ons uit gegaan en, als in de parabel van de pachters in het Evangelie van vandaag, de oogst is rijp. Dus laat ons het veld ingaan en afvragen: Hoe kunnen we het oogsten? Hoe kunnen we die miljoenen anderen bereiken? De dichtstbijzijnste doel is de evangelisatie van het individu, maar het ultieme doel is de doordeseming van gemeenschap en cultuur, van kunsten en wetenschap, van politiek en economie, alles wat mensen doen.
Ten tweede, de bekering van Katholieken. De praxis is ongeveer 13%. Wat gaan we doen met de andere 87%? Als iedereen nu een nog-niet-praktiserende Katholiek naar de Mis brengt, dan zouden we onze congregatie verdubbelen en gemeenschappen veranderen. Nog zorgwekkender is dan peilingen aantonen dat ongeveer 50% van practiserende Katholieken niet eens zeker zijn dat God bestaat. Wat kunnen we doen dan om alle Katholieke te helpen, zij die practiseren en zij die dat niet doen, om tot een diepere persoonlijke liefde voor Jezus in de Eucharistie te komen, om meer intentionele volgelingen te zijn, om hun charisma's te ontdekken en om meer actief betrokken te worden in de missie van de Kerk? Geloof, moet meer zijn dan een zondagse routine. Het gaat over spirituele bloei. Het gaat over roeping, vorming en dienst. Het gaat over getuigenis thuis, op school, op het werk. Iedere Katholiek moet toch horen tot een vormingsgroep, bv een bijbelstudie, een gebedsteam of een caritatief werk?
Ten derde, het totale vertrouwen op de Heilige Geest. We moeten bidden. We hangen volledig af van God en Zijn Voorzienigheid. Laat ons een worden met het Hart van Jezus. Laat ons ons hart volledig openen voor de Heilige Geest. Laat ons Hem vragen om ons hart te vullen met moed en kracht, met passie, vreugde en creativiteit. Dat hij nieuwe methoden mag inspireren en nieuwe dienstbaarheid, onze ecclesiale structuur veranderen van onderhouden naar missie. Meer van hetzelfde doen, zal niet werken. We hebben een frisse energie en vitaliteit nodig. Laat ons God vragen, geleid door de Heilige Geest, om ons nog eens opnieuw tot een jonge, levendige en missionaire Kerk te maken, gelovig en trouw, moedig, modern en gastvrij.
Ten vierde, naar buiten gericht. Al onze parochies en scholen moeten dienstencentra zijn die naar buiten gericht zijn, vooral naar de vluchtelingen, armen, de mensen in nood. Parochies die focussen op 'gemeenschap bouwen' worden al gemakkelijke members-clubs, de priester een kapelaan, de gelovigen 'consumers'. Maar de Kerk bestaat niet om een gemeenschap te bouwen, maar te communiceren. Parochies of scholen zijn geen doel op zich of holy-huddles. Jezus heeft ons hier gezet om onze buren te helpen.
Deze vier prioriteiten (missie, het bekeren van Katholieken, vertrouwen op God, en naar buiten gericht zijn) leiden ons naar 3 aandachtspunten.
Ten eerste, de jeugd, op jonge alleenstaanden, mannen en vrouwen, jong gehuwden en jonge families: wat kunnen we doen om hen het geschenk van het Geloof doorheen de Kerk, bijbel en traditie te geven? Hoe kunnen we bekkeren, vormen en hen toerusten om hen te maken tot vreugdevolle missionaire volgelingen? We hebben 91 parochies, 40 religieuze gemeenschappen, 76 Katholieke scholen met 30 000 studenten. Hoe kunnen we het geloof beter overbrengen op de jeugd?
Dan, om roepingen te promoten: we moeten daar echt voor bidden, het bevorderen roepingen in alle levensstaten en alle diensten in de Kerk, vooral de roepingen tot het priesterschap. Welke nieuwe strategieën kunnen we ontwikkelen?
Ten derde, we moeten onze middelen goed aanwenden: we moeten onze eigendommen en financiën goed managen, we moeten ons God-gegeven patrimonium flexibeler en meer in het belang van de missie aanwenden, voor de evangelisatie en de dienst aan de armen. Waarom spenderen we zoveel geld aan gebouwen en zo weinig in mensen? Denk erover na: Wat is uw budget voor evangelisatie? Wat met onze universiteitsstudenten, het geloofsonderricht voor de leraren, de daklozen te huisvesten, missiewerk in armere regio's of kleine gemeenschappen helpen? Het is fantastisch om een parochiezaal te bouwen, maar waarom? Is het enkele voor een select groepje voor de thee en babbel na de Mis en dan verhuren voor de rest van de week? Of gaan we het dagelijks gebruiken voor onze missie, over vormingsgroepen, onze caritatieve activiteiten?
Kortom, de mensen van Portsmouth moeten heilige mensen worden. We moeten boeten voor onze zonden, we moeten gemeenschap zoeken en de gelegitimeerde diversiteit respecteren. Het Katholicisme is altijd een groot schip met iets voor iedereen, een 'big-tent Kerk', groot genoeg zodat ieder zijn rol vindt. We moeten Jezus imiteren, elkaar liefhebben en, vervuld van de Geest, moeten we een vreugdevolle positieve 'can-do' houding vinden. Christenen zouden nooit liefdeloos mogen zijn, roddelend, uitsluitend en klagend, wat Paus Franciscus noemt 'Mr and Mrs Whiner'! Evenmin mag het ons ontbreken aan gehoorzaamheid, dat is ob-audire 'luisteren naar' wat God en Zijn Kerk van ons vragen, hier en nu. Vraag uzelf: Wat zou Jezus doen? Als priester: Wat wil God hier van me? Als een leek: Hoe wil God dat ik de missie van Zijn Kerk help? Hoe kunnen we heiligheid, liefde en gehoorzaamheid bevorderen?
Dat is mijn visie. Ze is breed en open, een visie dat al het fantastische werk dat al gedaan is wil onderkennen, maar gekristalliseerd door de excellente 'Convocation of Clergy' die we hielden in Windsor deze zomer. Het is een visie die kan worden samengevat in een lijn: Mensen tot Jezus brengen door Zijn Kerk.
Dank om te willen luisteren. Bij mijn bisschopswijding, vroeg ik iedereen om te willen bidden dat ik 'nederig, heilig, orthodox, creatief en moedig' zou zijn. Ik bid dat ook voor jullie: dat ge gelovig en dapper zou zijn. Ik bid u, vraag Maria onbevlekt ontvangen, St Edmond van Abingdon, en de Zalige Pier Giogio, patroon van de Jeugd, om te bidden voor ons bisdom terwijl we de toekomst binnentreden. Laat ons vragen dat zij ons mogen inspireren om alle mensen naar Jezus te brengen doorheen Zijn Kerk.
In Corde Iesu
+Philip,
Bisschop van Portsmouth.
 |
| Mgr Philip Egan, op de paarsdemerstraat, bij de processie ter herdenking van 700 jaar Sacrament van Mirakel. |
Pastorale brief van de bisschop om voorgelezen te worden in alle kerken en kapellen van het bisdom Portsmouth op 24 september 2017, de 25ste zondag door het jaar.
Mensen naar Jezus brengen doorheen de Kerk.
Broeders en zusters,
Vandaag is het de 25ste zondag door het jaar, een dag van dankgebed voor de oogst, en ook het feest van OLV van Walsingham, en meteen mijn 5de wijdingsverjaardag als bisschop. Er is de laatste vijf jaar veel gebeurd, veel waar we God dankbaar voor kunnen zijn. Maar terwijl ik steeds meer de parochies en scholen, de priesters en de mensen, leer kennen, is er in mij ook door gebed en reflectie een visie gevormd van waar God wil dat ik de mensen van ons bisdom naar leidt in de volgende tien jaar, bouwend op alles wat daarvoor komt.
Dus hier zijn mijn hoop en aspiraties voor de toekomst als uw herder en pastor. Ze zijn opgebouwd rond vier prioriteiten.
Op de eerste plaats, missie en evangelisatie. In de voorbije tientallen jaren zijn we als Katholieken goed geweest in de catechese en 'sacramentalisering' maar heel wat minder effectief in evangeliseren en bekeren. 3,2 miljoen mensen wonen in het gebied van ons bisdom, waarvan 230 000 gedoopte Katholieken. Door vriendschap, woorden, diensten en voorbeeld, zend Jezus ons uit als zijn ambassadeurs. Hij wil dat wij contact hebben met al deze zielen zodat we zij het Evangelie kunnen horen, Hem ontmoeten in Zijn Kerk, geluk mogen vinden en op een dag ook de hemel bereiken. Denk er zo over: de Heilige Geest is voor ons uit gegaan en, als in de parabel van de pachters in het Evangelie van vandaag, de oogst is rijp. Dus laat ons het veld ingaan en afvragen: Hoe kunnen we het oogsten? Hoe kunnen we die miljoenen anderen bereiken? De dichtstbijzijnste doel is de evangelisatie van het individu, maar het ultieme doel is de doordeseming van gemeenschap en cultuur, van kunsten en wetenschap, van politiek en economie, alles wat mensen doen.
Ten tweede, de bekering van Katholieken. De praxis is ongeveer 13%. Wat gaan we doen met de andere 87%? Als iedereen nu een nog-niet-praktiserende Katholiek naar de Mis brengt, dan zouden we onze congregatie verdubbelen en gemeenschappen veranderen. Nog zorgwekkender is dan peilingen aantonen dat ongeveer 50% van practiserende Katholieken niet eens zeker zijn dat God bestaat. Wat kunnen we doen dan om alle Katholieke te helpen, zij die practiseren en zij die dat niet doen, om tot een diepere persoonlijke liefde voor Jezus in de Eucharistie te komen, om meer intentionele volgelingen te zijn, om hun charisma's te ontdekken en om meer actief betrokken te worden in de missie van de Kerk? Geloof, moet meer zijn dan een zondagse routine. Het gaat over spirituele bloei. Het gaat over roeping, vorming en dienst. Het gaat over getuigenis thuis, op school, op het werk. Iedere Katholiek moet toch horen tot een vormingsgroep, bv een bijbelstudie, een gebedsteam of een caritatief werk?
Ten derde, het totale vertrouwen op de Heilige Geest. We moeten bidden. We hangen volledig af van God en Zijn Voorzienigheid. Laat ons een worden met het Hart van Jezus. Laat ons ons hart volledig openen voor de Heilige Geest. Laat ons Hem vragen om ons hart te vullen met moed en kracht, met passie, vreugde en creativiteit. Dat hij nieuwe methoden mag inspireren en nieuwe dienstbaarheid, onze ecclesiale structuur veranderen van onderhouden naar missie. Meer van hetzelfde doen, zal niet werken. We hebben een frisse energie en vitaliteit nodig. Laat ons God vragen, geleid door de Heilige Geest, om ons nog eens opnieuw tot een jonge, levendige en missionaire Kerk te maken, gelovig en trouw, moedig, modern en gastvrij.
Ten vierde, naar buiten gericht. Al onze parochies en scholen moeten dienstencentra zijn die naar buiten gericht zijn, vooral naar de vluchtelingen, armen, de mensen in nood. Parochies die focussen op 'gemeenschap bouwen' worden al gemakkelijke members-clubs, de priester een kapelaan, de gelovigen 'consumers'. Maar de Kerk bestaat niet om een gemeenschap te bouwen, maar te communiceren. Parochies of scholen zijn geen doel op zich of holy-huddles. Jezus heeft ons hier gezet om onze buren te helpen.
Deze vier prioriteiten (missie, het bekeren van Katholieken, vertrouwen op God, en naar buiten gericht zijn) leiden ons naar 3 aandachtspunten.
Ten eerste, de jeugd, op jonge alleenstaanden, mannen en vrouwen, jong gehuwden en jonge families: wat kunnen we doen om hen het geschenk van het Geloof doorheen de Kerk, bijbel en traditie te geven? Hoe kunnen we bekkeren, vormen en hen toerusten om hen te maken tot vreugdevolle missionaire volgelingen? We hebben 91 parochies, 40 religieuze gemeenschappen, 76 Katholieke scholen met 30 000 studenten. Hoe kunnen we het geloof beter overbrengen op de jeugd?
Dan, om roepingen te promoten: we moeten daar echt voor bidden, het bevorderen roepingen in alle levensstaten en alle diensten in de Kerk, vooral de roepingen tot het priesterschap. Welke nieuwe strategieën kunnen we ontwikkelen?
Ten derde, we moeten onze middelen goed aanwenden: we moeten onze eigendommen en financiën goed managen, we moeten ons God-gegeven patrimonium flexibeler en meer in het belang van de missie aanwenden, voor de evangelisatie en de dienst aan de armen. Waarom spenderen we zoveel geld aan gebouwen en zo weinig in mensen? Denk erover na: Wat is uw budget voor evangelisatie? Wat met onze universiteitsstudenten, het geloofsonderricht voor de leraren, de daklozen te huisvesten, missiewerk in armere regio's of kleine gemeenschappen helpen? Het is fantastisch om een parochiezaal te bouwen, maar waarom? Is het enkele voor een select groepje voor de thee en babbel na de Mis en dan verhuren voor de rest van de week? Of gaan we het dagelijks gebruiken voor onze missie, over vormingsgroepen, onze caritatieve activiteiten?
Kortom, de mensen van Portsmouth moeten heilige mensen worden. We moeten boeten voor onze zonden, we moeten gemeenschap zoeken en de gelegitimeerde diversiteit respecteren. Het Katholicisme is altijd een groot schip met iets voor iedereen, een 'big-tent Kerk', groot genoeg zodat ieder zijn rol vindt. We moeten Jezus imiteren, elkaar liefhebben en, vervuld van de Geest, moeten we een vreugdevolle positieve 'can-do' houding vinden. Christenen zouden nooit liefdeloos mogen zijn, roddelend, uitsluitend en klagend, wat Paus Franciscus noemt 'Mr and Mrs Whiner'! Evenmin mag het ons ontbreken aan gehoorzaamheid, dat is ob-audire 'luisteren naar' wat God en Zijn Kerk van ons vragen, hier en nu. Vraag uzelf: Wat zou Jezus doen? Als priester: Wat wil God hier van me? Als een leek: Hoe wil God dat ik de missie van Zijn Kerk help? Hoe kunnen we heiligheid, liefde en gehoorzaamheid bevorderen?
Dat is mijn visie. Ze is breed en open, een visie dat al het fantastische werk dat al gedaan is wil onderkennen, maar gekristalliseerd door de excellente 'Convocation of Clergy' die we hielden in Windsor deze zomer. Het is een visie die kan worden samengevat in een lijn: Mensen tot Jezus brengen door Zijn Kerk.
Dank om te willen luisteren. Bij mijn bisschopswijding, vroeg ik iedereen om te willen bidden dat ik 'nederig, heilig, orthodox, creatief en moedig' zou zijn. Ik bid dat ook voor jullie: dat ge gelovig en dapper zou zijn. Ik bid u, vraag Maria onbevlekt ontvangen, St Edmond van Abingdon, en de Zalige Pier Giogio, patroon van de Jeugd, om te bidden voor ons bisdom terwijl we de toekomst binnentreden. Laat ons vragen dat zij ons mogen inspireren om alle mensen naar Jezus te brengen doorheen Zijn Kerk.
In Corde Iesu
+Philip,
Bisschop van Portsmouth.
zaterdag 7 oktober 2017
Polen: semper fidelis: dank u!
en ondertussen hangen de Vlaamse bisschoppen walvissen op in hun Kathedraal; als ge maar uw prioriteit kent....
Rozenkransmaand: op maandag, woensdag en vrijdag in de Basiliek om 17 uur
Op maandag, woensdag en vrijdag wordt in de Virga Jesse Basiliek om 17 uur het rozenhoedje gebeden.
Bidden voor priesters
Een kleine stap, maar belangrijk!
Scherpenheuvel, zaterdag 9 september 2017. Een dertigtal mensen kwamen in de namiddag opdagen voor een eerste bijeenkomst over het initiatief Bidden voor priesters. Via dit initiatief willen wij bidden voor concrete priesters en hen zo geestelijk ondersteunen in hun roeping en zending. Wij willen ook bidden om nieuwe priesterroepingen. En dit alles op voorspraak van Maria, Moeder van de Kerk.
Wij willen dit doen door de handen in elkaar te slaan, samen met reeds bestaande initiatieven, en overal in Vlaanderen aanwezig zijn, dagelijks en tot steun voor concrete priesters en seminaristen.
De website www.biddenvoorpriesters.be wordt voortdurend bijgewerkt. Neem af en toe een kijkje. Maar wat nu vooral belangrijk is, is te weten dat u op drie manieren concreet kunt meewerken. Mocht u bovendien mensen kennen die dit alles ter harte nemen, aarzel dan niet hen te betrekken en moedig hen aan om zich in te schrijven voor onze nieuwsbrief. Zo blijven ook zij op de hoogte.
Een gezegend feest van Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans!
Wij willen dit doen door de handen in elkaar te slaan, samen met reeds bestaande initiatieven, en overal in Vlaanderen aanwezig zijn, dagelijks en tot steun voor concrete priesters en seminaristen.
De website www.biddenvoorpriesters.be wordt voortdurend bijgewerkt. Neem af en toe een kijkje. Maar wat nu vooral belangrijk is, is te weten dat u op drie manieren concreet kunt meewerken. Mocht u bovendien mensen kennen die dit alles ter harte nemen, aarzel dan niet hen te betrekken en moedig hen aan om zich in te schrijven voor onze nieuwsbrief. Zo blijven ook zij op de hoogte.
Een gezegend feest van Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans!
dinsdag 3 oktober 2017
Donderdag 5 oktober: aanbidding in de Kathedraal
Van 15 tot 16 uur is er begeleide aanbidding in de St Quintinuskathedraal.
zondag 1 oktober 2017
De Luxemburgse Kerk: ook onze toekomst?
Luxemburgse Kerk snakt naar adem
Na de afschaffing en fusie van tientallen parochies en kerkfabrieken sterft ook het Luxemburgse godsdienstonderwijs een stille dood.
Vier jaar regeringscoalitie van liberalen, sociaaldemocraten en groenen, heeft een heuse ravage aangericht bij de bescheiden katholieke Kerk die tot voor kort nog staatskerk was in het Groothertogdom Luxemburg. Het landje telt 530.000 inwoners. Tweederde daarvan noemt zich katholiek. Maar bij elk politiek conflict van de afgelopen jaren moest de Kerk keer op keer de duimen leggen. Na tientallen parochies, is nu ook het godsdienstonderwijs letterlijk gesneuveld. Nadat het vorig jaar al in het secundair onderwijs werd afgeschaft, is het in het nieuwe schooljaar nu ook in de basisschool geschrapt. Dat moet een mooie toekomst te verzekeren in een multicultureel en multireligieus Luxemburg, waarin in het openbare leven voor katholieken liefst zo weinig mogelijk plaats is.
De paarse coalitie, die haar bestaansreden dankte aan het verlangen om de christendemocraten na decennialange suprematie uit de regering te houden, had eerder al het parochielandschap drastisch afgeslankt. Onder druk van de hervormingen over de financiering van de erediensten waarbij de eigendommen van kerkfabrieken aan een fonds werden overgedragen, is het aantal parochies van 274 tot 33 gereduceerd. Bij het begin van het schooljaar stierf uiteindelijk ook het godsdienstonderwijs een stille dood. Dat is het gevolg van de stemming van de Luxemburgse Kamerleden in juli, waarbij het vak godsdienstonderricht vervangen werd door het vak Leven en samenleving, een soort maatschappelijke vorming die leerlingen burgerzin en respect moet bijbrengen. Volgens de omschrijving van het ministerie van Onderwijs moet het nieuwe schoolvak een plaats van dialoog zijn, waar het samenleven en het respect voor anderen wordt bevorderd. De thema's worden door het ministerie zelf opgelegd.
Wij hadden een lange en goed functionerende traditie van godsdienstonderricht, weet Patric de Rond, catecheseverantwoordelijke voor het aartsbisdom Luxemburg. Maar voortaan moet dat godsdienstonderricht door de parochies georganiseerd worden. Ouders hoeven niet langer op steun van de school te rekenen. Luxemburg telt nog een 200-tal godsdienstleerkrachten. De regering van Xavier Bettel is bereid om het pensioen van veertig leerkrachten uit het secundair op zich te nemen. Voor godsdienstonderwijs zijn wij voortaan volledig op catechisten aangewezen. Volgens leerkracht Claude Pantaleoni betekent dit concreet dat de leerlingen op school niet langer leren wat het joodse en christelijke geloof is, met zijn grote figuren, zijn profeten, Christus en de heiligen. Leerlingen worden ook niet meer vertrouwd gemaakt met de Bijbelse of religieuze teksten en de verschillende religieuze gemeenschappen die de Europese en Luxemburgse geschiedenis mee hebben gestructureerd. Pantaleoni is bovendien niet te spreken over de steun van de kerkleiding. Die hield vol dat de leerkrachten vertrouwen moesten hebben in de gesprekken tussen het ministerie en de aartsbisschop. Maar die gesprekken hebben niets opgeleverd.
----
Allicht krijgt Vlaanderen hier op korte termijn ook mee te maken. De ruzie rond de Broeders van Liefde is er een voorafspiegeling van. Tijd om alvast binnen de parochies met goede catechese te starten?
De paarse coalitie, die haar bestaansreden dankte aan het verlangen om de christendemocraten na decennialange suprematie uit de regering te houden, had eerder al het parochielandschap drastisch afgeslankt. Onder druk van de hervormingen over de financiering van de erediensten waarbij de eigendommen van kerkfabrieken aan een fonds werden overgedragen, is het aantal parochies van 274 tot 33 gereduceerd. Bij het begin van het schooljaar stierf uiteindelijk ook het godsdienstonderwijs een stille dood. Dat is het gevolg van de stemming van de Luxemburgse Kamerleden in juli, waarbij het vak godsdienstonderricht vervangen werd door het vak Leven en samenleving, een soort maatschappelijke vorming die leerlingen burgerzin en respect moet bijbrengen. Volgens de omschrijving van het ministerie van Onderwijs moet het nieuwe schoolvak een plaats van dialoog zijn, waar het samenleven en het respect voor anderen wordt bevorderd. De thema's worden door het ministerie zelf opgelegd.
Wij hadden een lange en goed functionerende traditie van godsdienstonderricht, weet Patric de Rond, catecheseverantwoordelijke voor het aartsbisdom Luxemburg. Maar voortaan moet dat godsdienstonderricht door de parochies georganiseerd worden. Ouders hoeven niet langer op steun van de school te rekenen. Luxemburg telt nog een 200-tal godsdienstleerkrachten. De regering van Xavier Bettel is bereid om het pensioen van veertig leerkrachten uit het secundair op zich te nemen. Voor godsdienstonderwijs zijn wij voortaan volledig op catechisten aangewezen. Volgens leerkracht Claude Pantaleoni betekent dit concreet dat de leerlingen op school niet langer leren wat het joodse en christelijke geloof is, met zijn grote figuren, zijn profeten, Christus en de heiligen. Leerlingen worden ook niet meer vertrouwd gemaakt met de Bijbelse of religieuze teksten en de verschillende religieuze gemeenschappen die de Europese en Luxemburgse geschiedenis mee hebben gestructureerd. Pantaleoni is bovendien niet te spreken over de steun van de kerkleiding. Die hield vol dat de leerkrachten vertrouwen moesten hebben in de gesprekken tussen het ministerie en de aartsbisschop. Maar die gesprekken hebben niets opgeleverd.
----
Allicht krijgt Vlaanderen hier op korte termijn ook mee te maken. De ruzie rond de Broeders van Liefde is er een voorafspiegeling van. Tijd om alvast binnen de parochies met goede catechese te starten?
Abonneren op:
Posts (Atom)