Brief van Mgr Hoogmartens over de werelddag van de armen; 19 november 2017

Broeders en Zusters,
Goede vrienden,

Bij de sluiting van het Jubeljaar van de Barmhartigheid in Rome, nu een jaar geleden, schreef paus Franciscus de herderlijke brief Misericordia et misera. Daarin kijkt hij ook vooruit in de hoop dat wij als christenen de ervaring van de goddelijke barmhartigheid met vreugde, trouw, en enthousiasme kunnen voortzetten in wat hij noemt een 'cultuur van de barmhartigheid'. Die cultuur krijgt vorm - zo schrijft onze paus - vanuit een volhardend gebed, vanuit een openheid voor de Heilige Geest en voor het leven van de heiligen, en - zo besluit hij - dichtbij de armen. In dezelfde brief riep paus Franciscus ook de 33ste zondag door het jaar, dit weekend dus, uit tot Werelddag van de armen. Graag geef ik u daarbij als uw bisschop enkele overwegingen mee.

1. De aandacht voor mensen in armoede is een rode draad door de Schrift. Bij Jezus stond ze centraal. Ook de lezingen van zondag maken er melding van. Zo wordt de sterke vrouw uit Spreuken geprezen omdat zij haar hand opent voor de behoeftige en de armen uitstrekt naar de misdeelde. Het evangelie van zondag vraagt ons bovendien onze talenten niet voor onszelf te gebruiken, maar te doen renderen voor het Rijk Gods. De Heer zal er ons rekenschap voor vragen.

2. De aandacht voor de armen is echter ook de vrucht van een leven vanuit Gods barmhartigheid, zo zegt paus Franciscus in zijn herderlijke brief. De schamele mens (misera) ervaart Gods barmhartigheid (misericordia) zoals de overspelige vrouw Jezus ervaart met Hem alleen achtergebleven. Vanuit de ervaring van Gods liefde zal die mens ook mededogen en ontferming tonen tegenover een andere mens in armoede. Dat is althans zijn roeping. Het volstaat niet te theoretiseren over barmhartigheid, zo schrift paus Franciscus. Ik zou datzelfde kunnen zeggen van uit de dynamiek van ons eigen jaarthema van dit jaar. Wie zich door God bemind weet, is ook geroepen mensen in armoede nabij te zijn.

3. Hoe kunnen wij al iets waarmaken van wat onze paus bedoelt met de Werelddag van de armen? Hoe kunnen wij mensen in armoede nabij zijn, wel wetende dat we zelf soms ook onze eigen armoede beleven?
a) Dat kan vooreerst door ons te bekeren in het perspectief van het Rijks Gods, door zelf te trachten vriend te worden van een mens in armoede. Mgr Paul Schruers zie het zo vaak: 'Een christen moet tenminste één arme als vriend hebben.'
b) Binnenkort begint ook de advent. De advent is als periode van verwachting bij uitstek zinvol om mensen in armoede te ontmoeten. Werd Jezus zelf niet geboren in een stal. En riep Hij ons niet op arm van geest te worden? De advent is sinds lang ook de tijd van Welzijnszorg, dat ons helpt ook structureel te strijden tegen armoede. Samen tegen armoede is de slogan van Welzijnszorg voor de komende jaren. Daarnaast zijn er in de loop van het jaar ook andere initiatieven en acties voor mensen in armoede en slachtoffers van onderdrukking. We denken aan dan aan de St-Vincentiuswerking bij ons en aan Caritas en Broederlijk Delen wereldwijd.
c) Het voornaamste is echter toch dat we zelf het hart hebben van een arme, die zich altijd door God bemind en door God geroepen weet. Dan kunnen we, zoals het evangelie van zondag ons vraagt, onze talenten helemaal inzetten voor broederschap, voor een betere wereld en uiteindelijk voor het Rijk Gods dat komen zal. Schuilt daarin trouwens niet het geheim van een zinvol en vreugdevol leven?
d) Ten slotte leeft de hoop dat een Werelddag van de armen op termijn uitgroeit tot een gelegenheid om velen die een hart hebben voor mensen in armoede op één of andere wijze samen te brengen voor liturgie en ontmoeting in alle eenvoud.

Laten we echter nu al de kansen tot ontmoeting in onze families, in onze straat of parochie gebruiken. Laten we steeds meer in staat van ontmoeting zijn met mensen in armoede in onze omgeving. De Heer die ons Gods barmhartigheid betoonde, roept er ons toe op. Een werelddag, zeker die van de armen, begint in de kleine wereld van ieder van ons.

Mgr Patrick Hoogmartens
Bisschop van Hasselt


-----
Lezingen:
Spreuken 31, 10-13.19-20.30-31
Eerste brief aan de Tessalonicenzen 5, 1-6
Evangelie Matthëus 25, 14-30

Misericordia et misera : Brief bij de sluiting van het Jaar van de Barmhartigheid, van 20 november 2016, Feest van Christus Koning. De brief gaat voor het grootste gedeelte over de biecht.

Laatste zondag van het jaar: Christus Koning. Et ne nos inducas in tentationem.

Christus Koning, de laatste zondag van het jaar. Het is goed om dan nog even terug te kijken.
En dit jaar zeker met goede herinneringen: de viering van 700 jaar Sacrament van Mirakel was goed bijgewoond en wondermooi. Het brengt ons tot grote dankbaarheid. op de eerste plaats natuurlijk aan God, die dit mirakel zo dicht bij onze stad liet gebeuren. Maar ook aan de parochie, EH deken en Mgr Hoogmartens, die toelieten dat de viering plaatsvond. En al degenen die hun handen uitstaken om er een succes van te maken.

Als we de foto's doorbladeren, dan beseffen we dat de 700ste verjaardag wel wat kleiner werd gevierd dan sommige van de vorige jubilea, terwijl onze stad erg in inwoners gegroeid is. En dat wil zeggen dat er nog heel wat werk voor de boeg is. Zoals Prof Wallner zei: Ite missa est; Ga uit, gij zijt gezonden. De lezingen zijn nog steeds terug te beluisteren op de website van Radio Maria NL.

Dat we 40 uur aanbidding konden houden, voor diverse intenties, was een prachtig initiatief. En ik denk dat velen 'bekoord' werden door de prachtige basiliek. Er zijn heel wat goede reacties op gekomen. En dat moet ons aanmoedigen om verder te gaan.

Vandaag werd het 'venite adoremus' festival gehouden in de St Quintinuskathedraal. Ik hoop dat dat een van de vruchten is van de viering van 700 jaar. Hoewel het minimaal werd aangekondigd, was er toch heel wat volk. Een initiatief waar onze broederschap zeker volgend jaar moet meedoen.

Hoe verder? Onze bisschop schreef een brief naar aanleiding van Misericordia et misera van de paus. De paus zegt daar niet alleen in om oog te hebben voor de armen, maar roept vooral op tot de biecht. Een ander initiatief waar de paus toe opriep na het jaar van de barmhartigheid, was het houden van '24 uur voor de Heer' op de vierde zondag van de vasten: 24 uur van biechtgelegenheid en Eucharistische aanbidding.

En dan is er natuurlijk het eeuwige pijnpunt: waarom geen Sacramentprocessie in het centrum van Hasselt? Als we God onder de korenmaat verstoppen, dan kan men natuurlijk niet verwachten dat er velen Christus leren kennen. Dit jaar dat sommigen 500 jaar prostestante afscheuring herdenken, en dus 500 jaar ontkenning van de Eucharistie, is het de beste gelegenheid om ons Katholieke geloof terug in volle waarheid te laten schitteren. De processie in juli heeft laten zien dat het kan. Als we nu niet beginnen, zijn we over 7 jaar weer niet klaar voor de Virga Jesse feesten. Laat ons bidden dat het mag.

2018 zal ons ook een lezing brengen door broeder Stockman op 23-05-2018, met als thema 'de Eucharistie, bron van Leven'. Het geeft ons meteen de kans om broeder Stockman te danken voor zijn inzet om het Katholieke geloof duidelijk en helder weer te geven in onze media, en ze te verdedigen in de Katholieke instellingen.

Het zijn bevreemdende tijden: in de Kerk is verwarring gekomen over de leer, kardinalen rollen vechtend over de straat, de paus is soms niet te volgen, de Kerk in Vlaanderen stort in snel tempo in ... Reden te meer om opnieuw op te bouwen, en te vertrekken van 'aanbidding tot evangelisatie'.

Venite Adoremus festival in Hasselt: 23 - 25 november 2017

Al enkele jaren kijken we uit naar Hasseltse deelname aan het Venite Adoremus-festival. Voorheen deden de Zusters Zaden van het Woord mee, maar die zijn nu naar Tongeren (men legt wel erge beproevingen op in de Kerk). Hoewel het niet uitgaat van onze broederschap, heeft men nu zaterdag 25 november aanbidding in de Kathedraal van 12 tot 17 uur. Het is niet erg aangekondigd, dus hierbij de uitnodiging, en onze steun voor dit initiatief!




Andere deelnemers in ons bisdom: Gemeenschap Zaden van het Woord in de Clarissenkerk te Tongeren:
Donderdag 23 november van 20,30 tot middernacht en op Vrijdag 24 november van 11 tot 17 uur.



De beste voorbereiding om het kerkelijk jaar af te sluiten (26 november is Christus Koning en de week erop begint dus de advent)!

Allen daarheen




Zie ook www.veniteadoremus.be

Dank aan wie de blasfemie van Kuttekoven wil stoppen

Nadat het bisdom Hasselt haar afkeuring reeds liet merken over de blasfemische provocatie van een koe die aan een kruis wordt gehangen, heeft nu blijkbaar iemand het initiatief genomen om deze provocatie gedaan te maken.

Bedankt aan wie het doet, er zijn nu eenmaal grenzen ook voor Katholieken. We worden al dagelijks vernederd door onze eigen leiders zonder ruggengraat, dan moet dat ook nog niet opnieuw door locale kerkfabrieken en provocateurs die zich kunstenaar benoemen.

Toch heeft de Katholieke Kerk dergelijke provocaties in hoge mate aan zichzelf te danken. In de constante zucht naar 'eigentijdsheid' gooit de Kerk haar eigen principes in Vlaanderen steeds weer en meer overboord.

Of hoe moet ik mij als Katholiek voelen als iemand het skelet van een walvis in een kathedraal ophangt? Allicht omdat de locale bisschop zelf geen ruggengraat heeft, moet er dan maar een walvis worden opgehangen, maar uiteindelijk maakt men zichzelf belachelijk.

Hetzelfde geldt de schommelstoelen van de Carolus Borromeus in Anwerpen, waar ook een kerkfabriek besloot om 'eigentijds' te zijn. En dan hebben we nog Jan Fabre natuurlijk; spijtig genoeg niet opgehangen in de kathedraal van Antwerpen; neen, die krijgt er zelfs een standbeeld. Een standbeeld voor iemand die met zijn reeks witmarmeren monstransen, de draak steekt met ons geloof in de H. Eucharistie. Maar ja, allicht weer een kerkfabriek die 'eigentijds' wou zijn.

In Brugge hebben ze het lumineuze idee om een sjaal van meters hoog en breed te breien om rond de St Salvator te hangen. Allicht heeft de kathedraal het daar te koud omdat er te weinig mensen naar de Mis gaan.

Natuurlijk spant het Vaticaan vandaag de hoofdkroon met haar 'postzegel van luther'... Ze moeten daar zelf eens Dominus Iesus opnieuw lezen. De Katholieke leer is er niet om zelf te grabbel te gooien; en zeker niet voor iemand die zijn eigen beloften verbreekt, en samenhokt met een weggelopen non, om vervolgens alle Sacramenten belachelijk te maken, ook al is het 500 jaar geleden.

Alstublieft Monseigneurs, stop de drang naar 'eigentijdsheid' en doe normaal, doe eens Katholiek. Als katholieken vinden we deze 'leuke acties' echt niet tof. Integendeel, je vraagt je op den duur af of je nog wel normale verstandelijke vermogens mag hebben en toch Katholiek kan zijn...